
To na co jeszcze spowiedź?
Biorąc pod uwagę wyżej podaną naukę o możliwości pozasakramentalnego odpuszczenia grzechów powszednich zapytać oczywiście można, na czym właściwie „bonus spowiedzi sakramentalnej” polega? Otóż jej zalety są następujące:
- Spowiedź udziela łaski uświęcającej (gratia habitualis)
- Spowiedź gładzi część kar doczesnych
- Spowiedź działa ex opere operato
- Spowiedź wyrabia pokorę i badanie samego siebie
Spowiedź udziela łaski uświęcającej (gratia habitualis)
Ponieważ spowiedź jest sakramentem działającym ex opere operato, toteż penitent spełniwszy wszystkie warunki spowiedzi otrzymuje w nim łaskę uświęcającą (gratia habitualis). Natomiast przy odpuszczeniu pozasakramentalnym penitent otrzymuje na mocy ex opere operantis łaskę uczynkową (gratia actualis). Łaska uświęcająca (gratia habitualis) to łaska ontyczna, wszczepiająca człowieka w Chrystusa i uzdalniająca go do życia nadprzyrodzonego. Natomiast łaska uczynkowa (gratia actualis) to łaska uzdalniająca człowieka do dobrych uczynków, przez które zdobywa zasługi do życia wiecznego (acta meritoria).
Łaskę uświęcającą (gratia habitualis) otrzymuje się przez chrzest, a traci przez grzech śmiertelny. Natomiast wszystkie sakramenty powodują wzrost łaski (gratia secunda) uświęcającej u sprawiedliwych (3 q. 87 a. 2 ad 2),[1] to jest u tych, którzy nie znajdują się w grzechu ciężkim. Zatem przy każdej spowiedzi penitent otrzymuje więcej łaski uświęcającej (gratia habitualis) niż miał jej poprzednio,[2] a wraz z nią wylew cnót teologicznych (wiary, nadziei i miłości), cnót moralnych i kardynalnych oraz darów Ducha Św.[3]
Łaskę uczynkową (gratia actualis) otrzymują wszyscy ludzie, nie tylko ochrzczeni i nie tylko ci w stanie łaski, gdyż łaska potrzebna jest do wykonania jakiegokolwiek dobrego dzieła, które w stanie łaski uświęcającej staje się dziełem zbawiennym (opus salutiferum), to jest przyczyniającym się do zbawienia. Łaska uczynkowa oświeca umysł i wzmacnia wolę wewnętrznie i bezpośrednio, zatem umożliwia wykonanie dzieł zbawiennych.[4] Tę łaskę otrzymać można w sposób pozasakramentalny, gdyż Bóg dysponuje nią szczodrze, choć nie równo:
Udzielenie łaski uczynkowej. Bóg daje wszystkim ludziom dostateczną łaskę, aby mogli osiągnąć zbawienie, bo chce, „aby wszyscy ludzie byli zbawieni i przyszli do poznania prawdy”. Ale choć Bóg daje ją wszystkim, to jednak nie wszystkim w tej samej mierze: „udzielając każdemu tak, jak chce” (I. Kor. 12, 11). Każdy jednak otrzymuje tyle, żeby mu wystarczyło do zbawienia. Taki rozdział nie jest krzywdą dla człowieka, gdyż łaska Boża jest darem nie zasłużonym, darmo danym, uzależnionym jedynie od dobroci Boga. Bóg w niedoścignionych Swoich zamiarach rozdziela Swoje łaski w nierówny sposób.
Zatem spowiadając się sakramentalnie z grzechów lekkich otrzymujemy zdecydowanie więcej darów nadprzyrodzonych.
[wpedon id=”24285″ align=”left”]
[1] Diekamp-Jüssen, Dogmatik, 1051; Ott, Grundriß der Dogmatik, 462.
[2] Ott, tamże.
[3] Ott, 370-372.
[4] Ott, 326.
Możliwość komentowania dla zalogowanych użytkowników.