“Stany modlitwne następują po sobie w sposób ciągły” – nie szukajmy zatem drogi na skróty, ani nie dajmy się zwieść innym.
Podczas modlitwy ukojenia łatwo można zasnąć. W wyższych stanach może zaś być tak, że ekstaza, długotrwałe modlitwy nawet zastąpią sen. Jednak przy naszej codziennej modlitwy kierujmy się zdrowym podejściem, trzeba zadbać o odpowiednią ilość snu, żeby mieć siły i na codzienne sprawy i na modlitwę.
Szatan nie potrafi podrobić ani stanu mistycznego, ani pobudzić do cnoty, może on jedynie wpływać na zmysły i wyobraźnie przez ciało. I nasz umysł nie potrafi naśladować stanu mistycznego.
Stanów mistycznych nie da się podrobić, albo się ich doświadcza albo nie, w przeciwieństwie do objawień.
Kierownik powinien zadawać odpowiednie pytania i być ostrożnym.
Dwie ważne myśli dla nas wszystkich. Po pierwsze, jeśli chcemy mieć więcej łaski powinniśmy wykorzystać tą już nam daną i iść drogą krzyża. Druga to, że w życiu nasz stan duchowy (ani żaden inny) nie jest ustalony raz na zawsze, możemy go poprawić, albo pogorszyć.
We wpisie wyjaśnienie pojęcia “wiara”, które stosowane jest przez św. Jana od Krzyża.
Druga noc duszy to noc umysłu. Jest czyśćcem i zawiera cierpienia, które jednak są przeplatane momentami wielkiej radości. Jednak kresem drugiej nocy jest małżeństwo duchowe.
Jak postępować podczas pierwszej nocy? Mężnie przyjąć tą modlitwę będącą odpoczywaniem w cierpieniu. Zatem do dzieła, po każdej nocy przychodzi świt, a im noc ciemniejsza, tym ranek jaśniejszy. Amen
Czy noc zmysłów to znak powołania do stanu mistycznego? Jeśli zdarza się ona tylko czasami to znak, że Bóg chce oczyścić duszę, w przeciwnym wypadku jest to znak powołania i prawdopodobnie dusza ten stan osiągnie.
Modlitwa w istocie swej jest to miłosne przebywanie z Bogiem, zatem czy doświadczenie to przyjemne, czy nie, trzeba odważnie z łaską się modlić, a znajdziemy siłę, by wszystko znieść. Amen
Noc zmysłów jest czyśćcem, ponieważ natura cielesna pragnie czego innego niż duchowa, zaś duchowa pełnie może osiągnąć tylko w niebie.
Modlitwa ukojenia i noc zmysłów mimo podobieństw są dwoma różnymi rodzajami kontemplacji.
Piąty czynnik jest ukryty przed oczami, chodzi o wpływ, który wywiera Bóg na duszę.
Czwarty czynnik to łaska, która odrywa nas coraz bardziej od rzeczy podpadające pod zmysły i budzi wobec nich wstręt.
Zakosztowanie modlitwy ukojenia, a przez to poznanie słodyczy wyższych stanów modlitwy prowadzi do pragnienia posiadania go stale oraz sięgania wyżej.
Trzecim czynnikiem jest miłosna pamięć o Bogu, czyli zarówno chęć bardziej żarliwej miłości, zaś brak tego ogień postrzegamy jako karę Bożą.
W trakcie pierwszej nocy powrót myśli do Boga odbywa się niezależnie od naszej woli.
Pierwsza noc duszy to noc zmysłów, na którą składa się 5 czynników. Dwie pierwsze to oschłość, czyli brak chęci lub możliwości rozmyślania, a drugi to ciągle, nierzadko mimowolne powracanie w myślcach do Boga.
Dwie noce duszy to dwa stopnie kontemplacji Boga.
Trzy reguły, dotyczące działania w trakcie skrępowania: nie zmuszać się do aktów, te które przychodzą i są łatwe przyjmować oraz korzystać z chwil z mniejszym skrępowaniem na modlitwę czy myślenie o Bogu.
Człowiek doznający ukojenia pozornie nic nie robi, ponieważ w rzeczywistości myśli o Bogu i kocha Go, ładując się duchowo.
Św. Filip Neri miał czasami takie uniesienia, że nie mógł w samotności odmawiać brewiarza i co ciekawe, stan ten był wystarczający do dyspensy od tego obowiązku.
Podczas zjednoczenia mistycznego może dojść do mniejszego lub większego utrudnienia działania własnego, jakby było się skrępowanym.
You cannot copy content of this page
Polski 
English
You must be logged in to post a comment.