Nie posiadamy takich wysokich stanów mistycznych, jak święci, jednak nadal jak oni możemy żyć i robić wszystko w obecności Boga – wznieśmy swą myśl od razu po wstaniu i oddajmy mu wszystko, co w danym dniu robimy.
O zaręczynach i małżeństwie duchowym w pismach św. Teresy oraz św. Jana.
Gdzie nasze myśli i serce wędrują? Gdzie nasz skarb? Tak samo jak święci mamy wybór, co w danej chwili możemy zrobić czy myśleć i tak, jak oni możemy wybrać towarzystwo Boga i dobro. Może nie od razu, a może nigdy nie dojdziemy do najniższych łask mistycznych, jednak bez zrobienia pierwszego i następnego kroku do niczego nie dojdziemy. Zatem za radą św. Franciszka Salezego rozmyślajmy i w swym sercu przebywajmy, jak najczęściej z Jezusem.
W stanie nadprzyrodzonym, jakim jest małżeństwo duchowe, dusza ma tak przemienione władze wyższe, że wie doświadcza życia Boga. Żeby to zrozumieć dokładnie trzeba tego doświadczyć, czyli dostać się do nieba lub mieć nadprzyrodzoną łaskę od Boga. Na to pierwszy mamy wpływ zatem do dzieła i żyjmy tak, by Bogu się podobać.
Czy małżeństwo duchowe uwalnia od pokus? Nie, dopóki żyjemy pokusy będą nas próbowały. Jednak sama dusza będzie trwać w pokoju, pomimo cierpień jakich będzie doświadczać oraz odczuwania coraz większego rozdziału zachodzącego między duszą i ciałem.
Szczytem zjednoczenia mistycznego jest małżeństwo duchowe, czy też dokładniej unia przemieniająca. Czym ona się charakteryzuje? Jest prawie stałe, tzn. podczas zajęć zewnętrznych można bez problemu skupić się na Bogu, przemienia sposób działania władz wyższych oraz zwykle stała wizja intelektualna Trójcy Świętej albo jakiegoś Bożego przymiotu. Co wynika z tego dla nas? Rozmyślajmy nad przymiotami Bożymi, rozkoszujmy się w obecności Bożej i idźmy w ten sposób do Boga.
Według mistyków w trakcie ekstazy widzi Boga, jednak wzrokiem, który jest dany od Boga. Dzięki temu są w stanie po prostu widzieć Boga. Na ziemi tego, co święci widzieli i widzą w Niebie możemy nie rozumieć, jednak miłość i ich nieustanne starania, na ziemi jak zaparcie się siebie czy męczeństwo dają nam odczuć, że do Boga powinniśmy dążyć bez względu na wszystko.
Osiągając kolejne stopnie doskonałości oraz otrzymując od Boga łaski jesteśmy uzdalniani i nasza dusza poszerza się do ich przyjęcia oraz korzystania z nich.
Już na ziemi, niektórzy święci otrzymali łaskę zobaczenia Boga i doświadczenie to porównać można do słońca. Ono generuje światło bez którego nie można go widzieć, a jednak patrzeć długo się nie, gdyż oślepia, zaś stosując specjalne okulary widać je w ciemności. Tak samo jest z widzeniem Boga.
Święci, którzy otrzymali tak wysokie łaski zostali najpierw oczyszczeni. Czytając ich żywoty warto wziąć z nich przykład i poprzez pokutę, modlitwę oraz dobre czyny coraz bardziej zbliżać się do Boga, by pewnego dnia doświadczyć już nie łask mistycznych, ale widoku Samego Boga.
Prawdziwa mistyka daje nam odczuć Boga oraz jest przedsmakiem nieba.
Podczas ekstazy osoba jej doświadczająca ma poszerzoną inteligencję, pamięta wszystko czego doświadczyła i podejmuje się zdoywania cnótw.
W czasie ekstazy Bóg uzdalnia do lepszego jej przeżycia i zrozumienia, jeśli efekty są odwrotne to nie ma to nic wspólnego z Bogiem.
Im jaśniej widzi się Boga, tym bardziej widoczny staje się własny grzech i niedoskonałość. Widok taki jest łaską, ponieważ daje nam szanse zobaczyć, gdzie powinnyśmy się poprawić.
Kiedy Bóg podnosi kogoś ekstazy sprawia jednocześnie, że dana osoba nie tylko zachowuje swoją inteligencję, a nawet jest ona zwiększona, by lepiej zrozumieć bardziej wzniosłe rzeczy.
Wybierając się w góry stopniowo człowiek idzie z nizin na niższe partie gór, by na samym końcu dotrzeć na szczyt, tak samo w życiu duchownym i samej ekstazie jest ten porządek zachowany. To, że dziś nie widzisz efektów nie znaczy, że ich nie ma, potrzeba cierpliwości i szerszej perspektywy.
Czytając o tych przebłyskach nieba, którego doświadczali święci, jak wspaniale musi być w niebie. Żeby jednak dojść tam powinniśmy wziąć swój krzyż i walczyć o swoje zbawienie. Nie ma znaczenia. co robią inni, mamy wpływ na siebie, więc do dzieła. Amen
W zjednoczeniu pełnym wszystkie władze rozumu są z Bogiem i nie są zdolne nic innego zrobić.
Przy pełnym zjednoczeniu dusz nie doznaje się roztargnień i to jest ważna cecha, wszystko inne jest dodatkiem. W mistyce nie chodzi o fajerwerki i widowiskowe rzeczy.
W zjednoczeniu pełnym dusza nie ma roztargnień oraz ma się silną pewność obecności Bożej.
Diabeł odrzucił Boga i jedynie parodiuje pewne czynności żeby nas oszukać. Prawdziwych dóbr, między innymi zjednoczenia mistycznego, nigdy jednak nie podrobi, ani nie zrozumie. Im bliżej jesteśmy Boga, tym jaśniej będziemy widzieć.
W życiu o. Falconiego i pani Guyon widać wyraźnie, że łaski nadprzyrodzone nie gwarantują pewności zbawienia czy nieomylności. Trzeba myśleć, być ostrożnym i dobrze je wykorzystać, żeby nie odpaść od Boga.
Ani najwięksi święci, ani nawet aniołowie nie znali zamiarów Bożych zawsze. Bóg dał nam rozum i zdrowy rozsądek, więc trzymajmy się go i odrzućmy fałszywe wrażenie, że Bóg nas za rączkę poprowadzi i ustrzeże przed błędami. Czasem trzeba błądzić, kluczyć i szukać długi czas zanim odnajdzie się to czego Bóg od nas pragnie, to co powinniśmy zrobić.
Prawdziwe objawienia są rzadkie, mamy kierować się rozumem i być ostrożni, żeby i nie wpaść w błędy i żeby innym nie obrzydzić duchowości. Jak bardzo ta wiedza jest dziś ignorowana.
You cannot copy content of this page
Polski 
English
You must be logged in to post a comment.