Kategoria: 03. Święta w marcu

św. Achacy dzięki swojej odwadze i darze wymowy przeżył i jeszcze długo działał, a dialog zachował się do dziś.

Gdyby nie narośl pod gardłem Balbiny, ona i jej ojciec Kwiryn nie nawróciliby się i nie ponieśliby męczeństwa. Dziwne są te drogi Opatrzności.

św. Eustachy miał żywot podobny do Hioba wyjąwszy końcowe męczeństwo i to rodzinne.

Rzeczywiście trudno zrozumieć niektóre żywoty świętych, jak św. Jana Pustelnika i bardzo podobny żywot św. Aleksego. Ale takie właśnie było życie wyłącznie dla Boga zapoznany przez wszystkich. Gdyby został zakonnikiem miały „stanowisko” i uznanie społeczne. A w chatce u własnych rodziców jako żebrak nie. I o to chodzi.

Jakby na sprawę nie patrzeć, to św. Szymon Dziecię padł ofiarą żydowskiego mordu rytualnego. A tego rodzaju mordy niestety miały miejsce. A skąd to wiemy? Z akt sądowych i procesowych, kanonizacyjnych i beatyfikacyjnych. Nawet pewien żydowski historyk i syn rabina Ariel Toaff w swojej książce „Blood Passover: The Jews of Europe and Ritual Murders” stwierdził, że mogło tak być, za co wyklęty został przez swoich i grożono mu śmiercią. Wydaje się, że tego rodzaju mordy miały miejsce w kontekście kabały i magii i miejmy nadzieję, że nie stanowią cechy konstytucyjnej judaizmu czy współczesnego czy przeszłego.

Okazuje się, że aniołowie też mają swoje święta, a w sumie mieli przed Soborem, gdyż św. Archanioła Gabriela obchodzono do 1955 roku. A komu to przeszkadzało? Aniołom upadłym, które się go boją, bo inaczej wytłumaczyć to trudno.

W międzyczasie święty Jan Sarkander jest mało ekumenicznym świętym, skoro zamęczony został przez heretyków nie chcąc wyjawić tajemnicy spowiedzi. A męczeństwo trwało długo i było bolesne. I wydaje się, że poprzez śmierć, źródełko i kult św. Jan osiągnął po śmierci więcej niż za życia.

Chociaż Bizancjum kojarzy się Polakom źle, bo z Rosją i cezaropapizmem, to jednak Opatrzność Boża przeniosła prawowierność na okres wędrówki ludów z Zachodu na Wschód, a następnie po upadku Konstantynopola znowu na Zachód. Wielka Schizma Wschodnia za Cyryla i Metodego jeszcze nie nastała, więc byli oni katolikami obrządku wschodniego.

Narzędzia Męki stały się narzędziami zbawienia, a byli prześladowcy uczniami, wyznawcami i męczennikami. Wszystko dzięki przyjętej łasce Bożej.

Św. Cyriak znalazł się dobrowolnie w więzieniu, wyleczył cudownie innych i mimo to poniósł męczeństwa. Wrogowie krzyża byli nieubłagani.