Posłuchaj

PUNKT II.

Następnie kara, jaka najbardziej dręczy zmysły potępionego, jest ogień piekielny, który trapi zmysł dotykania¹. O czem czyni Pan na sądzie szczególną wzmiankę: Idźcie odemnie przeklęci w ogień wieczny². Nawet na ziemi, największą ze wszystkich kar jest kara ognia; lecz taka jest różnica pomiędzy ogniem ziemskim, a ogniem piekielnym, mówi święty Augustyn, że ziemski zadaje się być tylko malowanym. I św. Wincenty Ferreryusz powiada, że w porównaniu z piekielnym, ogień ziemski jest stworzony do naszego użytku; ogień zaś piekła stworzony jest jedynie dla dręczenie, mówi Tertulian. Gniew Boga, zapala ten mściwy ogień³. Stąd, ogień piekielny nazwany jest przez Izajasza proroka duchem gorejącym⁴. Potępiony wtrąconym będzie nie do ognia, lecz w ogień. A tak nieszczęsny otoczony będzie ogniem, jako drzewo w piecu. Potępiony znajdować się będzie w otchłani ognia pod sobą, w otchłani ognia nas sobą i w otchłani ognia około siebie. Czy dotknie się, czy spojrzy, czy westchnie, ujrzy, odetchnie tylko ogniem, jako ryba w wodzie. Lecz ogień ten, nie tylko będzie otaczał potępionego; wejdzie on i do wnętrzności jego, aby go więcej dręczył. Całe ciało jego stanie się ogniem; a tak palić się będą trzewia w brzuchu, serce w piersiach, mózg w głowie, krew w żyłach i szpik w kościach: każdy potępiony obróci się w piec ognisty⁵.

Niektórzy nie mogą wytrzymać gorąca, chodząc po drodze rozpalonej silnymi promieniami słońca, nie mogą zostawć w izbie zamkniętej, pełnej gorącego zaduchu; nie zniosą spadającej ze świecy iskry na rękę: a nie obawiają się ognia, który pożera, jako mówi Prorok Izajasz⁶. A jako zwierz drapieżny pożera koźlątko, tak ogień piekielny pożera potępionego; pożera go, lecz nie daje mu nigdy śmierci. Nie zaprzestawaj bezrozumny, powiada święty Piotr Damianin, mówiąc do nieuczciwego, nie zaprzestawaj zadowalać twojego ciała; przyjdzie dzień, w którym twoje nieprawości obrócą się wszystkie w podpałki we wnętrznościach twoich, które rozniecą tem większe i bardziej palące płomienie, wśród których dręczonym będziesz w piekle⁷. Dodaje święty Hieronim, że ogień piekielny przyniesie w sobie sumę wszystkich boleści i utrapień, jakie się cierpią na tej ziemi: boleści boku, głowy, trzewiów i nerwów. W ogniu tym, będzie i kara zimna: Niech przejdzie do wielkiego gorąca z wód śnieżnych⁸. Lecz zawsze trzeba rozumieć, że wszystkie kary ziemskie, są bladym cieniem, jako mówi święty Jan Złotousty, w porównaniu z karami piekła.

Władze duszy będą też miały właściwe cierpienia. Potępiony będzie cierpiał na pamięci, przypominając czas, jaki miał w życiu doczesnem dla zbawienia siebie, a spędził go dla potępienia swojego; przypominając łaski, jakie otrzymał od Boga, a nie chciał z nich korzystać. Na rozumie, rozważając wszelkie dobro, które stracił, Niebo i Boga, i że dla odzyskania tej straty nie ma już sposobu. Na woli, widząc, że zawsze odmawianem mu będzie to wszystko, o coby prosił: Żądza niezbożnych zaginie⁹. Nie otrzyma nigdy tego, czego pożąda, a będzie miał zawsze wszystko czego nienawidzi, kary zaś te, będą wieczne. Chciałby uciec od tych mąk, znaleźć spokój; lecz zawsze będzie męczony i nie będzie miał nigdy spokoju.

MODLITWA

O Jezu mój! Twoja krew i Twoja śmierć, są nadzieją moją. Tyś umarł, byś uwolnił mnie od śmierci wiecznej. Ach Panie! I któż więcej uczestniczył w zasługach męki Twojej, jako ja nędzny, który tyle razy zasłużyłem na piekło? Nie dopuszczaj, o Panie, abym nadal był niewdzięcznym za te łaski, jakie mi wyświadczyłeś. Tyś wybawił mię od ognia piekielnego, albowiem nie pragniesz tego, abym w tym ogniu męczarni pozostawał, lecz abym gorzał słodkim ogniem Twojej miłości. Dopomóżże żądaniu. O Matko Boska! Módl się za mną grzesznym. Twoja przyczyna wybawiła mię od piekła; za tąż samą przyczyną, wybaw mię, o matko moja, od grzechu, który jedynie wtrącić mię znowu mógłby do piekła.

1 Ekkl. VII. 19

2 Mat. XXV. 41.

3 Jer. XV. 14.

4 Iz. IV. 4.

5 Ps. XX. 10.

6 Iz. XXXIII. 14.

7 Św. Piotr Dam. List. 6.

8 Hiob, XXIV. 19.

9 Ps. CXI. 10