Po czym poznać księdza pedofila?

Lekarze znają niemieckie pojęcie Straßendiagnose, “diagnoza uliczna” oznaczającą możliwość zdiagnozowania kogoś już na ulicy bez badania go, ponieważ objawy choroby są tak oczywiste i widoczne. Zdolność przeprowadzenia Straßendiagnose opiera się po prostu na doświadczeniu. Jeśli spotkaliśmy już tylu alkoholików, narkomanów lub innych ludzi, którzy wyglądają tak a nie inaczej poznajemy ich już w tłumie.

Podobną percepcję zyskują po jakimś czasie policjanci, bo poznawszy już kilkuset złodziei poznaje się też kolejnego w tłumie. Dlatego przypuścić trzeba, że policjanci, psychiatrzy, psychologowie lub inni mający dużą styczność z pedofilami zdolni są do zdiagnozowania go “bez pudła”. Widzą bowiem ogólne cechy tego gatunku zakryte przed innymi. Oni mogą powiedzieć, że ktoś na pedofila wygląda, a ktoś inny nie wygląda. Osoby nacechowane lub przeżarte jakąś wadą lub zboczeniem zachowują się inaczej, a dzięki temu poznają się też nawzajem.

Dlatego też przyjąć trzeba, że są ludzie odruchowo poznający księży pedofilów. Jednak przeciętny człowiek takich doświadczeń i percepcji nie ma, więc podać mu trzeba jakieś zewnętrzne oznaki, przy których na danego księdza należy uważać. Piszący te słowa na podstawie lektury, obserwacji lub własnych doświadczeń podać może na razie tylko dwie, którymi są:

a. wulgarność,

b. przesadny spirytualizm.

ad a. Wulgarność

Ksiądz pedofil działa pod wpływem przymusu, zatem przejąć trzeba, że także w innych dziedzinach nie potrafi lub nie chce się hamować. Często jest uzależniony od alkoholu, lubi wulgaryzmy, przekleństwa i soczyste porównania. Ponieważ ciągle lub okresami bardzo intensywnie o seksie myśli, toteż wszystko mu się z nim kojarzy.

ac b. Spirytualizm

Inną niepokojącą oznaką jest spirytualizm, w którym wszystko jest święte, czyste, boskie i uduchowione. Osoby mniej doświadczone mogą brać to za przejawy mistyki, co jest dużym błędem. Na tym świecie ciągłego nieba nie ma, a nawet u osób, które stanów mistycznych na etapie oświecenia doświadczają, przypomnijmy sobie etapy mistyczne to 1. oczyszczanie, 2. oświecenie i 3. zjednoczenie, trwają one bardzo krótko, tak że dane jednostki ciągle nie bujają w obłokach ani też o swoich doświadczeniach ciągle nie trąbią, bo poprzedzające je oczyszczenie mocno dało im w kość.

Zainteresowania Apokalipsą św. Jana, hierarchiami anielskimi lub Całunem Turyńskim, nie mówiąc już o własnych eschatologicznych teoriach są mocno niepokojące, bo po to człowiekowi taka wiedza? Wygląda to na prowadzenie podwójnego życia i kompensację brudów codzienności. Oczywiście pisząc artykuły naukowe lub popularne trzeba mieć nawet taką wiedzę, ale co inne przeczytać i zakończyć, a co innego robić z tego ośrodek własnego życia.

Piszący te słowa otrzymał od kogoś korespondencję pornograficzną pewnego tradycjonalistycznego księdza, którego by w życiu o takie czynności nie podejrzewał, a który namiętnie i nagminnie zajmuje się właśnie taką spirytualistyczną tematyką. Jak poskładać wszystko razem, łącznie z jego życiorysem, nie ma się w sumie czemu dziwić.

Zatem bądźmy wszyscy ostrożni i rozważni, bo raju, nawet tradycjonalistycznego, na ziemi nie ma. Amen.