Kieran Tapsell[1], Prawo kanoniczne na temat seksualnego wykorzystywania dzieci na przestrzeni wieków. (1 z 10) Definicja pojęć.

Posłuchaj artykułu

Przedstawiamy artykułu Kierana Tapsella, w jego dosłownej wersji. Nawiasy kwadratowe [] dla lepszego zrozumienia tekstu pochodzą od Redakcji, podobnie jak komentarze oznaczone rzymskimi literami pod tekstem. Ewentualna polemika z autorem mieć miejsce będzie w rzymskich przypisach.

W 2014 r. przełożeni zgromadzenia Marystów[i] and Christian Brothers [Kongregacja Braci w Chrystusie] w Australii powiedzieli sędziemu McLellanowi, przewodniczącemu Królewskiej Komisji ds. wykorzystywania Seksualnego Dzieci, iż w latach 1980 bracia-zakonnicy nie uważali, iż dotykanie genitaliów ucznia jest przestępstwem, ale jedynie „uchybieniem moralnym”.[2] McLellan zwrócił się do Brata Shanahan z zapytaniem:

P: Czy może Brat wyjaśnić, w jaki sposób Zakony doszły intelektualnie do tego przekonania, określając to [wykorzystywanie seksualne] jedynie jako uchybienie moralna, a nie jako przestępstwo? Jaką drogą doszliście do takiego przekonania?

A. Nie, nie potrafię tego wyjaśnić.[3]

Niniejszy artykuł jest próbą wyjaśnienia tego, w jaki biskupi, księża i zakonnicy na całym świecie doszli w kwestii seksualnego wykorzystywanie dzieci do przekonanie, iż nie jest ono przestępstwem podlegającym ukaraniu przez państwo, a jedynie uchybieniem moralnym, które leży potraktować leczeniem i wydaleniem z kapłaństwa lub z życia zakonnego, ale jedynie w ostateczności.[4] Wyjaśnieniem [tego fenomenu] jest w stopniowa, ale radykalna zmiana kulturowa w Kościele katolickim, która miała miejsce w drugiej połowie XIX wieku, a którą prześledzić można na podstawie zmian w prawie kanonicznym.

Pojęcia „prawa kanonicznego” i „wykorzystywania seksualnego dzieci”

Tytuł niniejszego artykułu, Prawo kanoniczne na temat wykorzystywania seksualnego na przestrzeni wieków, jest w pewnym sensie anachroniczny. Pomimo twierdzeń, iż jest ono najstarszym systemem prawnym istniejący w świecie zachodnim, prawo kanoniczne w rozumieniu zbioru praw, które miały zastosowanie do całego Kościoła, zaistniało dopiero około 1140 roku n.e., kiedy to włoski mnich Gracjan zebrał i próbował ujednolicić prawo kanoniczne aż do swojego okresu.[5] 

Termin „wykorzystywanie seksualne dzieci” jest również częściowo anachroniczny. Aż do ca. 1700 roku w myśli zachodniej nie istniała koncepcja „dzieciństwa”. Dzieci były „małymi dorosłymi” i były traktowane jako „mienie ruchome” swoich rodziców. Około 1700 roku dzieciństwo zaczęto postrzegać jako odrębny stan od dorosłości, charakteryzujący się niewinnością i naiwnością.[6] Mimo to istniały bardzo starożytne prawa przeciwko wykorzystywaniu seksualnym niektórych dzieci. W starożytnym Rzymie, ustawa Lex Iulia de vi publica Cezara Augusta z 18 roku p.n.e. nakładała karę śmierci na tych, którzy wzięli „chłopca, kobietę lub kogokolwiek siłą” [tj. zgwałcili] i tych, którzy z powodzeniem uwiedli „wolne” dzieci.[7] Ochrona ta nie została rozszerzona na niewolników i była bardziej motywowany wpływem stosunków seksualnych na porządek społeczny niż ogólnym kontrolowaniem zachowań seksualnych wobec dzieci.[8] Wiek małoletności, podobnie jak wiek małżeństwa i śmierci były niższe niż obecnie.

Niemniej dla celów niniejszej dyskusji korzystne jest zastosowanie terminu „wykorzystywanie seksualne dzieci” do wcześniejszej praktyki, pamiętając, że nie zawsze posiadał on owo szersze znaczenie [tj. więcej niż gwałt], jakie ma współcześnie.

Termin „wykorzystywanie seksualne dzieci” jest obecnie definiowany szerzej w rozumieniu zaangażowania niedojrzałych dzieci w czynności seksualne z dorosłymi.[9] Niemniej dla celów tej dyskusji właściwym jest zastosowanie tego terminu do wcześniejszej praktyki, pamiętając o tym, że nie zawsze posiadał on to szersze znaczenie, jakie ma dzisiaj.

[1] Kieran Tapsell jest emerytowanym prawnikiem, absolwentem teologii i prawa oraz autorem książki Potiphar’s Wife: The Vatikan’s Secret an Child Sexual Abuse (Żona Potifara: Sekret Watykanu i wykorzystywanie seksualne dzieci) (ATF Press, 2014).

[2] Br Crowe, prowincjał Braci Marystów, 24 stycznia 2014: http://www.childabuseroyalcommission.gov.au/wp-content / uploads / 2014/01 / Transcript-RC_IRCSA_Day-036A_24-Jan-2014-2013_Public.pdf (Dostęp 5 grudnia 2014), Br Shanahan: http://www.childabuseroyalcommission.gov.au/case-study/e7ba58da-609c-4854-aa74-c8992ec75d3c/case-badanie-11, -april-2014, -perth 5 maja 2014, s.2098 (Dostęp 5 grudnia 2014)

[3] Tamże.

[4] Postawa, że ​​seksualne wykorzystywanie dzieci było jedynie uchybieniem moralnym, od razu trafiła na szczyt Watykanu. Kardynał Dario Castrillon Hoyos, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa, stwierdził to wyraźnie w wywiadzie z Patrice Janiot na CNN Colombia w dniu 2 czerwca 2011 r., Zob, Żona Potifara,s.181. Zobacz także strony 230, 262-264.

[5] Twierdzi tak dr Edward Peters, amerykański kanonista: http://www.canonlaw.info/(Dostęp 21 czerwca 2013). Zobacz także Hartmann & Pennington: The History of Medieval Canon Law in the Classical Period, 1140-1234: From Gratian to Dekretale Papieża Grzegorza IX (CUA Press, 2008), s.8

[6] Przegląd historyczny przepisów dotyczących przestępstw seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci w Australii: 1788–2013, 3-6, 23: Australian Institute of Criminology 2014, artykuł badawczy dla Australijskiej Komisji Królewskiej. http://www.childabuseroyalcommission.gov.au/documents/historical-review-of-sexual-offence-and-child-(1).pdf s. 4, (Dostęp 5 września 2014)

[7] James A. Brundage: Law, Sex and Christian Society in Medieval Europe , (University of Chicago Press, 2009), s. 47

[8] James A. Brundage: Law, Sex and Christian Society in Medieval Europe , (University of Chicago Press, 2009), s. 47 – 49,

cytując Dig. 48.6.3.4 (Marcianus); Mestieri Estudo s. 12.

[9] Historical review of sexual offence and child sexual abuse legislation in Australia: 1788–2013, 3- 6, 23:  Australian Institute of Criminology 2014, artykuł badawczy dla Australijskiej Komisji Królewskiej, 2, cytujący Kempe RS i Kempe CH 1978. Child nadużycie . Londyn: Fontana / Open Books, 6 0 http://www.childabuseroyalcommission.gov.au/documents/historical-review-of-seksualne wykroczenia i dzieci- (1). pdf 2 (dostęp: 25 grudnia 2014 r.)

[i] Mariści (Marist Brothers), to zgromadzenie założone w 1817 roku we Francji przez św. Marcellina Champagnat. Nie należy ich mylić z marystami, Towarzystwem Maryi (Societas Mariæ), którzy zostali założeni w 1816 roku przez przez Jeana-Clauda Colina i Jeana-Clauda Courveille’a.