Dlaczego pisać o ekstazach, jeśli mało kto z czytających te opisy ich doświadczy? Ponieważ „roztropnych duszkierowników” brak, a ekstazy pochodzenia demonicznego się zdarzają i zdarzać się będą coraz częściej. Do ekstaz dochodziło w Garabandal i na początku w Medjugorje, a obydwa objawienia nie pochodziły od Boga. Bardzo długo większość katolików w Novus Ordo uważała, że to, co paranormalne, to jest przekraczające prawa natury, pochodzi od Boga, gdyż „do Boga prowadzą wszelkie religie”. Jako dowód przytaczane były przypadki ekstaz, lewitacji, cudów, uzdrowień czy egzorcyzmów występujących w innych religiach. I rzeczywiście fenomeny te występują również gdzie indziej, ale o ile nie jest to miłosierdzie Boże dane na podstawie prawa natury, to są to po prostu złudzenia szatańskie, gdyż demony udając dary pochodzące od Boga podszywają się pod Niego po to, by oddawać im cześć boską. I dlatego nie należy w boskie pochodzenia esktaz wierzyć, bo pochodzenie ich może być i inne. Ekstazy, jak dokładnie opisywała św. Teresa z Avila, mogą się przydarzać osobom obarczonym jeszcze grzechem powszednim, ale nigdy ciężkim. Można się też im opierać, co kosztuje sporo wysiłku woli. Wielu świętych broniło się ze wszystkich sił, by w ekstazy publiczne nie popaść, by być może nie usłyszeć od współbraci:

„W ekstazy popada, a kartofli obierać nie umie”

lub coś podobnego. Zatem nie każda ekstaza pochodzi od Boga i przed ekstazami bronić się można, Pan Bóg się nie pogniewa, a złemu duchowi zagrodzi się drogę.

Kard. Jan Bona

Rozdział XIV.

O zachwyceniach i porwaniach. Co to jest i ilorakie jest zachwycenie? Jaki jego skutki? Czem się różnią od porwania? Czem się różnią zachwycenia i porwania Boskie od naturalnych i szatańskich.